Na walizkach II

I znów piszę taki post! Zapewne będzie to niepopularne stwierdzenie, ale Boziu, życie jest takie wspaniałe!

[Ano, tym razem żadnego ważącego tonę plecaka.

Będę podróżować ze stylem! A co!]

Wspominałam Wam już, zdaje się, że moja bytność w nadwiślańskim kraju jest tymczasowa i po spędzeniu Świąt z moją rodziną, ruszam dalej. I to nie byle gdzie! We wtorek moja noga pierwszy raz postanie na koreańskiej ziemi! Kto jak kto, ale Wy zapewne rozumiecie stan mojej obecnej ekscytacji! Łiiiiiiiiii! ^^

Tym razem nie wykażę się już tak daleko idącym debilizmem i biorę mojego lapciaczka ze sobą pod pachą. Choćby mi grozili przypiekaniem żywym ogniem, nie wypuszczę go z rąk i nie oddam nikomu! Twardsza będę niż Gaksital! Już nigdy, przenigdy się nie rozstaniemy! No, może kiedyś nastąpi ten dzień, ale wiecie o co mi chodzi. Nie czepiajmy się epickich metafor.

[mam nadzieję że tak będzie przygotowana dla mnie droga z lotniska.

I że pan Kang (Ji Hwan) też będzie na mnie czekał ^^]

Co do moich planów na najbliższą przyszłość. Poza bronieniem mojego komputera jak niepodległości, na półwyspie spędzę niecałe trzy tygodnie, a później wsiadam w samolot i udaję się do Chin. Udało mi się dostać staż i będę uczyć skośnookie dzieciaczki angielskiego na pięknym wybrzeżu Morza Południowochińskiego. Tak więc w Polsce będziecie mogli mnie spotkać najprędzej za pół roku.

Ale nie martwcie się, skoro tym razem będę mieć kontakt ze światem, nic nie będzie mi stać na przeszkodzie w komunikowaniu się ze światem. Możecie być bardziej niż pewni zalewu moich radosnych pisków. Podróżniczy blog też pewnie nabierze więcej rumieńców. Kto wie, może w pewnym momencie będzie mnie mieć nawet dość ;)

Łatwo się ekscytuję… -__-`

W każdym razie dwa i pół tygodnia w Korei to nie jest za dużo czasu, a spraw do załatwienia jest cała masa! W planach mam przede wszystkim:

1. udać się do dzielnicy Dongdaemun, żeby wkręcić się do grupy statystów nowej dramy Joowonka „My Girlfriend is an Agent” i móc bezkarnie powygapiać się na żywo (kontrolować ślinianki, bo wywalą z planu!)
   
   
   
   [zobaczymy, Joowonku, kto kogo upoluje...]
   
   
2. zabrać z domu babcine pierożki i nakarmić Jang Geun Suka
3. pokręcić się wieczorową porą wokoło pałacu królewskiego, a nóż jakiś król albo wojownik z przeszłości wyskoczy z zawirowań czasoprzestrzennych?
4. zedrzeć sobie struny głosowe i wypluć płuca na koncercie BIGBANG
5. wypić kawkę w kawiarni u boku „Coffee Princa”
6. obejść SM, JYP i YG Entertainment z zapytaniem, czy nie potrzebują może sprzątaczek
7. postarać się nie paść z ekstazy po wejściu do koreańskiego sklepu muzycznego
8. nie wynieść całej zawartości koreańskiego sklepu muzycznego
   
   
   
   [tylko spokojnie... *____*]
   
   
9. upić się w jednym z tych uroczych namioto-barów i pozwolić się ponieść do domu na barana przez uprzejmego skośnookiego pana ze stolika na bok. Jak nic okaże się, że był to dziedzic wielkiej fortuny, a potem będziemy żyć długo i szczęśliwie… A on do końca dni swoich będzie borykał się z bólem pleców.
10. przekonać jak największą ilość piosenkarzy i aktorów, że Polska to najodpowiedniejsze miejsce na wybudowanie spokojnej daczy, w której mogliby odpocząć od koreańskiego zgiełku (ślijcie szybko namiary na odpowiednie działki pod laskiem!).

Jak sami widzicie, nie będę się nudzić. Jeśli macie jakieś sprawunki, w których mogłabym Wam dopomóc (typu dokarmić tego czy owego), dajcie znać w komentarzach. Postaram się wypełnić misję.

[wyzwanie przyjęte!]

A tymczasem… na mnie już pora. Muszę poćwiczyć jeszcze kilka survivalowych, koreańskich zwrotów. Ta fraza: 도망하지 않습니다! 나는 사생팬 아니야*! (nie uciekaj! Nie jestem sasaeng-fanką!) jest dość skomplikowana…

Do zobaczenia z drugiej części świata! ^^

Pozdrawiam serdecznie wszystkich moich uroczych i wspaniałych Czytelników! 

---

* tłumaczenie by google translator :P