Za kulisami koreańskiej dramy

Czasem mam wrażenie, że Koreańczycy nie uznają czegoś takiego jak odpoczynek. Czas wolny to zapewne w ich oczach narzędzie Szatana, które trzeba zdusić w zarodku, podpalić, a prochy głęboko zakopać. Całość nie byłoby źle przywalić głazem, żeby przypadkiem coś z ziemi nie wypełzło.

["Rooftop Prince"]

Czy to dzieckow szkole, czy pracownik korporacji, czy gwiazda show-biznesu: żaden z nich nie pracuje dostatecznie ciężko, jeśli nie zaliczył kilku omdleń albo przynajmniej solidnego krwotoku z nosa. Aktorzy występujący w dramach na czas nagrań muszą zapomnieć o takich fanaberiach jak sen, czy czas dla najbliższych. Czy w Korei ktoś w ogóle sypia po nocach?

Problem z koreańskimi dramami polega na tym, że w przeważającej większości nagrywane są bardzo krótko przed emisją. Praca nad serialem zaczyna się zazwyczaj na dwa, trzy miesiące przed planowaną premierą, ale przygotowane „na zapas” odcinki szybko topnieją i zaczyna się wyścig z czasem, gdzie nie rzadko dany epizod nagrywany, edytowany i emitowany jest w telewizji tego samego dnia.

[Park Min Young zapewne sie tak cieszy, bo jest wreszcie w horyzontalnej pozycji!

"Sungkyunkwan Scandal"]

Czemu więc nikt nie zaczyna nagrań dużo wcześniej? Cóż… Koreańska pomysłowość, jak osiągnąć maksimum zysków po najniższych kosztach, nie zna granic. Po co ryzykować, że przemyślany i dopracowany scenariusz, zrealizowany z rozmachem i dbałością o detale nie osiągnie oczekiwanej oglądalności? Lepiej spreparować szkic, do którego można dopisać albo wykreślić kilka epizodów, w zależności jaki jest odbiór dramy przez publiczność. W internecie nie brakuje miejsc, gdzie można się wypowiedzieć i podzielić wrażeniami! Widzom nie podoba się, że główny bohater za bardzo jest bufonowaty? Co za problem wprowadzić dramatyczną przemianę duchową w trakcie następnego odcinka?! Widzowie woleliby, by gieroj wybrał jednak koleżankę głównej bohaterki? No dobra… Nie było jeszcze sceny na baranka? Bum! Czego lud sobie życzy, lud dostanie.

By odpowiadać na zapotrzebowania i sugestie widzów, nagrania nie mogą odbywać się z dużym wyprzedzeniem. Scenarzyści nie śpią po nocach, by wypłodzić coś w miarę sensownego na jutro, bo przecież za dwa dni ten sam odcinek musi ukazać się w telewizji! Aktorzy uwijają się jak mróweczki by jak najszybciej nagrać wszystkie sceny, a edytorzy i montażyści spędzają kolejną bezsenną noc, byle tylko zebrać cały tej bajzel do kupy.

[za kulisami "Secret Garden"]

Przy takim trybie pracy, nie trudno się więc dziwić, że czasem kunszt aktorski niedomaga, a logiczność i prawdopodobieństwo zdarzeń pozostawiają wiele do życzenia. Straszliwa powtarzalność niektórych scen i schematów (kilka przykładów tutaj) też nagle nabiera sensu, bo jest to coś, czego ogół widzów sobie życzy! Koreańczycy w przeważającej większości bardziej cenią sobie zaskakujące zaskoczenie, niż logikę całego przedsięwzięcia, więc są w stanie wybaczyć dużo schizofrenicznych zachowań i zupełnie nieprawdopodobnych zrządzeń losu, byle tylko dostać coś, czego się nie spodziewali. Czasem dochodzi do naprawdę przekomicznych sytuacji, kiedy umierająca na raka osoba, dostaje od losu drugie życie, zupełnie zdrowe chłopiska padają nagle na śmiertelne choroby jak muchy, kochankowie zżerają pierścionki zaręczynowe (więcej tutaj!), a Mihonki miotają się w pościeli, to odpychając, to przyciągając wygłupioną niewiastę. Serio, tyle ile było w dramach skiepszczonych zakończeń, które zupełnie nie trzymały się kupy, wiedzą tylko takie koreańskie maniaki jak my.

[tak, mowa tutaj o „Personal Taste”]

Jakim cudem udaje się znaleźć producentom obsadę do dram? Koreańskie seriale gwiazdami stoją i bez znanych nazwisk trudno w ogóle liczyć na jakikolwiek sukces!

Rzecz jasna w grę wchodzą pieniądze. Ogromne pieniądze! Gaża dwóch głównych aktorów wynosi zazwyczaj 20% (ale może być i połowę!) całości budżetu przewidzianego na wyprodukowanie dramy! Gwiazdy życzą sobie rekompensaty za nieludzkie warunki pracy, co jestem w stanie zrozumieć. Problem polega jednak na tym, że te szalone sumy trzeba skądś wytrzasnąć. A jak najlepiej zorganizować dodatkowe kilkaset tysięcy wonów? Oszczędzając na wszystkim innym, a głównie na wypłatach pomniejszych aktorów i pracowników. Wysokimi wynagrodzeniami zamyka się też usta gwiazdom, bo przecież nie mają prawa narzekać na warunki pracy, skoro zarabiają takie krocie! Nikt jednak nie bierze pod uwagę, że zmęczony aktor, to marny aktor i przy wiecznym niedosypianiu i przepracowaniu, nie trudno o błędy, które w przypadku np. scen akcji, mogą zakończyć się tragicznie.

[na krzesłach też sie oszczędza]

Mniemam, że jak długo nie stanie się coś przerażającego na planie, nikt nie będzie się specjalnie przejmował obecną sytuacją. Chciałoby się, by chociaż Koreańczycy byli mądrzy przed szkodą, ale póki co się na to niestety nie zapowiada.

Wielkie dzięki dla Madzi K., która zasugerowała ten temat! ^^

Jeśli też macie propozycje tematów, które warto poruszyć, walcie śmiało!

Źródła:

rzecz jasna, nie wymyśliłam sobie tego wszystkiego, tylko opierałam się na wiarygodnych, anglojęzycznych źródłach. Niestety, w związku z inteligentna inaczej polityką Google, nie mogę zamieścić linków, skąd dokładnie pochodzą przedstawione w artykule informacje. Zainteresowanych zgłębianiem wiedzy proszę o kontakt mailowy! waleriankaa@gmail.com